Aslında Şiiri - Zeynep Beşen

adınla kıyaslamadım hiç bir şeyi
adına kıyas kabul edecek bir yaratılmış bulamadım
üzgün ol.
çünkü seviyorum.
kaybetmenin en güzel halini yaşıyorsun
belki, bu yüzden sırf bu yüzden gülerken ağlıyorsun,
ben tarihimde ilk defa sana kıyıyorum.
seni seviyorum!
bir tuhaf esinti gibi
içimde dönüyorsun
durgunum,seslenme ne olursun
bırak,ırmaklar denize ulaşmak için bir birini kırsın
çağlıyorum aşağılardan yukarılara
önüme taş ol engel ol ne olursun!
özlemek diyorsun diyorsun da;
kaldırmayacağın bir yükü bilmeden kalbine çaldığınla kalarken,
sustuğun için incinme diyemiyorum.
hedef tahtasını on ikiden vurdum sanıyorsun
ıskaladığını kalbindeki ağrından şimdilik az anlıyorsun
sevin! .
yüzümde senden bir iz
söyle hangi gece bu kadar karanlık ola bilir.
sesimde senden bir iz
sadakat bende derin kalıntı
üzgün ol sevgilim
çünkü seviyorum.
özlemek diyorsun ya
artık deme
çünkü sen özlemeyi..... buradaki harflere vakıf olamayacaksın.
yüzünde eskimiş değişmiş bir iz değil bir çok izin tahribatı var.
bir ben eksikliği sende.
bir sen eksikliği bende.
ellerini yıka sevgilim.
yüzlerinde al al gelincikler belermek de.
hesaba katmadığın tek şey
bende var olan ümit.
sende ki yenilmişliği bedbahtlığı tek hamlede nakavt etmesi.
yanlış kapı doğru lisan
mutlu son.
üzgün ol sevgilim
seni seviyorum.