dönüşün gidişin kadar ses getirmedi
dönüşün hiç olmadı ki
öyle sessizdiki gidişin
alışamadım..
yenemedim sensizliği
aslında alıştım, çok da sevinme
sadece, giderken döneceğim demendi beni umutla bekleten
aslında beklemedim de
ben zaten burdaydım, bekletenim yoktu belki ama
bekledim..
kim bilir belki korkuların vardı
aslında senin hiç korkun olmamıştı
yağmuru çok severdin, gitme diyemedim onun peşinden
gitme! yağmur değil ıslatan sevgimizi
her çiçek suyla yeşermez unutma
aslında yağmuru da sevmezdin
yeni yerlerdi seni cezbeden
severdin keşfetmeyi kalbimin en çatlak haritasında
biliyorum, yol yorgunusundur şimdi
en uzun yolun yorgun yolcusu gelmeden yarıyolda indi
aslında uzak diyarlar da değildi seni çeken
galiba anlamak üzereyim, zor olsa da
sen beni terketmedin, gitmedin uzak diyarlara yagmurların peşinde
sen beni bırakıp gidemezsin
aslında sen, sadece bir hayaldin
uzak şehirlerin birinde, masum bir çocuğun rüyasında
aslında, sen hiç benim olmadın
aslında..
sen hiç varolmadın..
Haziran 2010
Atakan SezginKayıt Tarihi : 3.1.2015 12:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!