Aslına Dön Şiiri - Nurettin Filinte

Durup dururken nedendir sendeki bu köpekleşme
“Yaşam koşullarından bu hale geldim” mi diyorsun
Irkının geninde yoktur açlık yüzünden değişme
Bu yaptığınla bil ki aslını inkâr ediyorsun

Ataların da aç kaldı ancak evcilleşmediler
Açlıktan ölmeyi yeğ tutup köle olmak yerine
Hiç kimseye biat etmedi, emrine girmediler
Kimse satın alınır diyemedi kendilerine

Köpek geni yoksa sende köpekleşmek neyin nesi
Hür vadilerde dolaşıp, ulumayı unutmuşsun
Kuyruğunu sallıyorsun efendi bilip herkesi
Onların artığıyla yaşama yolunu tutmuşsun

Neden aslını unutup bu değişimi geçirdin
Efendinin vereceği bir dilim ekmek uğruna
Ruhunu köpekleştirip zalimin emrine girdin
Karşılığında aldığın değer mi acaba buna?

Seni böyle kuyruk sallarken görenler efendine
Damarlarında kurt kanı taşıdığına inanmaz
İçin isyan etmiyorsa, yuh olsun köpekleşmene
Ne duruma düştüğünü gör, kendinden utan biraz

Rahatsız mı oluyorsun kurtların ulumasından,
Bana saldırırlar diye düşünüp, korkuyor musun?
Ulumak iyidir zalime kuyruk sallamasından
Köpekleşirsen sonunda kurtların avı olursun

Dağdaki arkadaşların seni çağırıyorlar bak
Yerin bura değil diyen içindeki sesi dinle
Kurdun mizacına uygun bir şey değil uşaklaşmak
Sadakat yeminini boz yaptığınız efendinle

Süslü konaklara değil, yalçın dağlara aitsin
Rahat edemezsin şilte serili ise altında
Gaflet uykusundan uyan artık bu kölelik bitsin
Sen kurt olarak doğmuşsun ve kurtsun haddizatında

Efendinin emirlerine uymak sana yakışmaz
Emirlere uymak değil, emretmektir tarzın senin
Bu yaptığın kanındaki kurt mizacıyla bağdaşmaz
Kurt tarafın hazmetmesin iti olmayı kimsenin