Yaslanıp insanlığın o kırık asasına
Kıyameti ertelemek vaktidir şimdi
Yeniden kutsayıp bütün erdemleri
Rüzgârla sürüklenmek yaprak gibi
İnsanım ben, güceniyorum anlamsızlıklara
İnsanım, kapılıp gidiyorum yapayalnızlığa
En doğru yerde alkışı duymalı kulaklarım
Bir ses, ‘Her şeyi ben berbat ettim’ demeli
Mavi ipekler serin isimsiz mezarlıklara şimdi
Toprağı yurt edinen karıncalara sular serpin
Kumları okşadıkça rüzgâr, gömülürüz derine
Hangi erdem birikir eleklerde, doğru söyleyin!
Kırılacak o nadim çizgi, öfkeler kabına girecek
Yıkılacak kibir sarayları, ipekten kefen dikilecek
Gün gelecek, toprakta aynı tabutlar çürüyecek
Aslımız insan soyu, acılar dilde şenliğe dönecek
Kayıt Tarihi : 24.7.2016 12:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!