AsLıMdA... Şiiri - Şair Nhoyth

Bütün dünlerden sonra yeniden kelimelere büründüm.
Aslında bugündüm,
Ne eskitilmiş ne de umuda muhtaç.
Aslında bugündüm ve hatta şu an.
Yalın ve çıplak.
Bütün sınırlardan arındım.

Melekleri kovaladım.
gözyaşlarıyla kanatlarını yolarken sona kalanın,
Türkü söylüyordum hiç bilmediğim bir dilde.

Aslında bugündüm.
Yarına az kaldım.

Aslında bugündüm ve hatta şu an.
Sınırlardan arındım.

Ben.
Bir meleğin kanatlarını yoldum.
Bugündüm.
Şu andım.
Beynime bulandım.
Köpekleri kovaladım, kemiklerime sahip çıkıp.
Ve denizler artık kımıldamıyordu, bilenler bilir.

Aslında bugündüm,
Uykuyla bölündüm.
Şu anı uyandığımda buldum.
Biri burada unuttu sandım.
Ben aslında bugündüm,
Yarına az kaldım.

Gece gece kelimelere bulandım.
Düne bakıp, yarına uzandım.

Bir sahil kasabasında huzuru aradım.
Aşka cesareti olmayan kızlar tanıdım.
Ve hayatı bir kez daha saygıyla andım.
E alaycı bir tebessüm vardı tabi dudağımdan arta kalan.
Ama ben bugündüm.
Ve hatta şu an.

Uykuya az kaldım.
Düşlere uyandım,
Melekler hesap sormadı benden düşümde,
E tabi onlar melek.
Yalnız köpekler kovaladı yine de.
Melekler gibi kaçtım,
Uyandım.

Ben aslında bugündüm.
Ve hatta şu an.

Az önce uyandım.

Ben aslında aslını arayandım.
Ve hatta kaybolan.
Meleklere yol soran.
Uyuyamayan.
Zırvalayan.
Ben aslında kayboldum,
Kelimelerin arasında.

Ben aslında bugündüm,
Dünlerden ve yarınlardan usandım.

Ve hatta şu ana saplandım.

Ben aslında aslıma uzak kaldım.

Ben aslında bin dokuz yüz seksen altı baharıyım…