Ellerin belimde
Sana umut vermeyeceğim diyorsun
Ses tellerim kopuncaya kadar
Bağırmak istiyorum yüzüne
Sonra yine
Seninle konuşmak için
Gunlerimin daraldigini hissettiriyorsun
Olecegim yarin sanki
Belki bu aksam
Kalbim duracak bir nefesle
Yollar uzakki gelemem yanina
Belki kollarini sarsan bedenime
Ben o çiçeğin solmasına üzülmemiştim
O yağan yağmurun şiddetine ağlamamıştım
O soğukta titrememin nedeni bile
Beni asıl üzen şey neydi biliyor musun
Yeterli olmadığımı fark ettiğimde
Elimden hiçbir şey gelmediği zaman
Gozleri parlardi sonsuzluga varırdı
Kendinden bir parça alırdı kalbine saplardı
Kalbine ait tum oluşumlar yok olurdu
Kırmızı bir leke gorurdu ansızın
Ellerim kan revan içinde ona doğru koşuyorum
Kendini korurdu pek sevmezdi konuşmayı
Neden bağırır ki insan
Duyuramayacağını bile bile
Neden ağlar ki
Yaslanacak bir omuz görmese de
Herkes çok bildiğinden mi duymaz onu
Yoksa kimse ne yapacağını bilmediğinden mi
Her geçen gün bir diğerini aratır
Tek bir hatıra parçası
Gözlerime sadece onu aratır
Konuşuyorum sesim çıkmıyor
Ellerim sıcak yine de titriyor
Akrep yelkovanı kovalıyor gündüzler geceleri
Sönmüyor ışık
Uzakta görüyorum
Gözlüklerim temiz
Duygularım karmakarışık
Her geçen gün daha da batıyorum
Ama sorun bende
Beni cekti yanina
Bir sigara dumani gibi sonduk
Birbirimize iyi gelmiyorduk
Ama beni cekti yanina
Gozlerimdeki yaslari silen de oydu
Suyla ates gibiydik dumana donustuk
Yıldızlar sonsuzluğa uzanırken
Çimenlerde uzanan bir grup genç
Zerrelerin ellerinde birkaç dal sigara
Zerre olduklarının farkında
Diğer zerrelerse
Onları kınarlar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!