Aslıgül Erdem Şiirleri - Şair Aslıgül Erdem

Bitmeyen yollarda
Dipsiz kuyularda
Kaybolmuş benliğimde
Kendimi arıyorum
Karışma bana
Yardım etme

..........
Eylül bir şiirle seni bana getirdi inanamadım
Yalan dünyanın akıp giden zamanını durdurdu
Ekimin kulağına bir şeyler fısıldadı giderken de
Sonbaharın ayı dediler Ekime ama kışı getirmiş gelirken
Üşümem bu zamansız kış soğuğundan mı?

1,2,3…..Sobe (1)

bulamadım
saklandığın/ım
yeri
sende

Aydınlıklar kör
Ağrılı gecelerdeyim
Karanlıklar sağır
Vakitsiz hecelerdeyim

Dost küsmüş

İnsanlar tüketmişler kendilerini
Arıyorlar
Tükenmiş insanlarda
İki tükenmiş umut ediyor
Kaybettiklerini birbirlerinde bulmak için

Çocuk gibi çocukları
Kadın gibi kadınları
Adam gibi adamları
Çocukluğu unutmamışları
Yüreklileri mertleri
Gülümseyen yüzleri

Her bahar daha güzeline gebe yapraklar, çiçekler
Giden uğurlanırken hüzünle daha da sevdalı beklenir yeni gelen
Bilinir ki gidenin devamıdır gelenler ve sevda daha da büyür büyür
Küçük ağacın yüreğine kaybetme korkusu düştüğü sıra
Kaçma sırası gelmiştir o yeşil yaprakların ve rengarenk çiçeklerin
Ve küçük ağaç derki giden gitsin yaşadıklarımdır beni büyüten var eden

Melek uçtu aramızdan tam ortamızdan
Gördüm bana bakınca
Gözlerin fosforlanınca
Arkamızdan kedi miyavlayınca
Sesiz kaldım anlamsızca
Kalbin bana dönmüşken

İste
Aydınlansın gün
Umutlansın gelecek
Karanlığa gülen yüzünü, ay kıskansın

İnsan yarası,

Sayfa otuz yedi,
Öncesi mi? Artık yok.
Dünkü benle birlikte
Yaktım kendimi.
Tutuşturacak kıvılcım sensin dedim
Gündoğumundan az önce.