Aslı Yıldırım'ın Soma Ağıtı

Ben genç dul, çocuklarım yetim kaldı!
Ecel eşimle beraber kayınımı da aldı!
Bir evden iki cenaze çıktı anlayacağın!
Ben ne yapacağım Allah’ım, neyim kaldı?

Yaşlı, parkinson hastası kayın peder var hele,
Anlamasın, üzülmesin diye ağlayamadım bile!
Genç kayınımın çeyiz bohçası basılı kaldı,
Yanarım bir yanda eşim, bir yanda o gence.

Kader bir kezdir, Somalı bizlerde sayısız,
Evin gelini, hem kızıyım olmadım saygısız.
Ölmediler dedim, şimdilik yalan söyledim,
Nereye kadar? Mahrumuz babadan sevgisiz.

Aslı gelin-hem de evin kızına ben;

Ağıttaki, derdin dilini kaleme tam alamadım,
Yüreğim dağlandı, göz yaşımdan yazamadım.
Sözlerin bir eksik, yüz fazla idi kusura bakma,
Ağlamaktan tüm sözlerine hakim olamadım.

Ateşin düştüğü yer ne demek? Herkes dinlesin!
Aslı’nın yürek sesi idi, kimse düzmece demesin.
İradesi dışında , hem ağlar, hem dizini döver,
Ateş düştüğü yeri yakmış, kime ne? Kim neylesin?