Yıl iki bin yedi, aylardan kasım;
Birden geldi İstanbul’u alasım.
O labirent yollar bana ilk hasım..
Bakkalköy’le Acarkent’in arası;
Beykoz unutulmaz Aslı sonrası!
Görünce alnımı sildim, ter diye;
Neyle karşılaştım seminer diye?
Yanına oturdum makbul yer diye,
“Oh” dedim, “Ne güzel yermiş burası! ”
Beykoz unutulmaz Aslı sonrası!
Uzaktan getirdim kaçkın gözümü,
Uyurken ayılttı aşkın gözümü.
Nasıl ayırayım şaşkın gözümü?
Tenin bembeyazı, kaşın karası;
Beykoz unutulmaz Aslı sonrası!
Acısa, geçseydi ayağım keşke;
İltihap kapsaydı dalağım keşke;
Kapıya kıssaydı parmağım keşke;
Ağrısı geçmez, bu gönül yarası!
Beykoz unutulmaz Aslı sonrası!
Aklıma daha hoş cisim gelmiyor,
Böyle Üsküdar’lı resim gelmiyor.
İstanbul’dan hiç gidesim gelmiyor!
Yansın Eskişehir, batsın parası;
Beykoz unutulmaz Aslı sonrası!
Bu yerden gidersem milâdım döner,
Belki yıllar sonra evlâdım döner.
Ben dönemesem de feryadım döner:
Duyulur ufuktan bir “ah” nârası;
Beykoz unutulmaz Aslı sonrası!
3 Kasım 2007
Kayıt Tarihi : 5.10.2015 00:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!