Aslanım Şiiri - Kara Osman Nalbant

Kalk gel ektiğimiz buğdayı biçek
Oluklu çeşmeden bir yudum içek
Her bahar bağrıma çiçek ek çiçek
Yad eli değmemiş genim aslanım

Eylülde boynuma sarıldı güzüm
Kasımda gülüne kavuştu gözüm
Çileyi severim, kırışmaz yüzüm
İnan ki yanarken, şenim aslanım

Yayla yiğidiyim, doğaldır yapım
Bir yılda bin kere, ölçüldü çapım
İnsan olan sığar, dar değil kapım
Gönlüm gibi geniş, enim aslanım

Ben günü özleyim, sen dünü özle
Sök al bu yüreği, her sabah közle
Tut tut ellerimden, gözümü gözle
Doğan güneş değil benim aslanım

Kara’yım ağlarsam, sel olur yaşım
Çöreğimde çiğ yok eğilmez başım
Yar sevenler ölmez, konuşur taşım
Bu söz de bu köz de benim aslanım