Ey gönül deremden su içen ceylan
Kalbim midir ab-ı hayat gördüğün tek alan
Nasıl bir susamışlıktır ki bu
Kana kana su içme köklerini yüreğime salan
Yüreğimi ele geçirmeden gönül deremi bırakmayan…
Bense ceylanını avlamaya hazır bir aslanım
Ceylanımı kaçırınca kanarım ağlarım
Sanırsın ki sen avsın bense avcı
Ben bu gönül deresinde ava giderken hep avlanırım
Elimde kibrit yakmaya çalışırken yanarım…
Kayıt Tarihi : 21.7.2008 20:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!