Aslan,sırtlan Ve Ben Şiiri - Nermin Akkan

Tırmanmayı hedeflemişsen,hayat bir merdiven.
Çık çık bitmez bir de pes eden değilsen
Düşmekse eğer kendine belirlediğin zemin,
Düş düş sonu yok düşmenin nihayeti esfele safilin.
Dişinle tırnağına güvenip siktiriçekmişsen namerde,
Al işte sana meydan,didin didinebildiğin kadar didin.
İnsafa geleceğini sanma sakın namerdin.
Bazılarına merhaba diyorsa hayat müjdeyle,umutla.
Sana da kahır üstüne kahır yüklemişse inatla,
Vardır elbet bir sebebi,Süphanın.
Kastı mı var sana,
Adaletinden şüphen mi var,haşa! Yaradanın?
Levh-i mahfuzda seçkinler listesindesindir Hira Dağı misali.
Gölgende konaklayacakların bile sicili besbelli.
Sana biçilen kaftanı taşıyamayacaksan dur-kalk sızlan.
Aslan kispetine bürünebilir mi sırtlan?
Kulun ihaneti de,gamın kerameti de duldana bir yaprak daha ekler.
Ki daha sırada itiş kakış sığıntıların bekler.
Yorgunluğa yer yok, hedefin zirveyse insanlık adına.
Her babayiğit bakamaz böyle bir aşkın tadına.
Yorgun değilim,yorulmayacağım,inatsa inat.
Ömrümün son deminde demeyeceğim heyhat