Aslan Mete Şiirleri - Şair Aslan Mete

Ne şiir yazmak geliyor içimden
Ne türkü söylemek
Tespihi unutalı asır oldu zaten
Yani durum vahim
Böyle giderse
Bütün vanaları kapalı bir santral gibi

Zehir zemberek
Kelimeler düşüyor dilime
Tükürüyorum

Sırası değil şimdi öfkenin
Bütün tabiat aşktan yana

Kulağının dibinde
Bir tüfek patlar
Anında yitirirsin duyma kabiliyetini
Nerde saklanıyorlardı ki
Anlayamazsın
Yığınla karga

Kadın

Hiç kapısını açmadım arabanın
Hiç sandalyeni tutmadım sofrada
Ellerimi üzengi yapmadım
Sen bir ata binerken

Rüzgar
Büker mum alevini
Sonra çekilir geriye
Alev düzeltir kendini
Sonra tekrar
Tekrar rüzgar

Yağmur yağar
Kar yağar
Taş yağar

Çamur
Kurbağa

(Boş bulunup teslim etmiştik yüreğimizi)


-Narkozsuz -
Yüreğinin acemi bir doktor elinde
Dilim dilim kesildiğini düşün

Bir tek ortak noktamız var
-Tanrı var-
Ben ondan geliriz derim
Sen o na gideriz dersin
Artı ve eksinin çekilmez tezadı

Şaka gibidir aşk
-Tecrübeyle sabit-
Ölüm gibidir
Camdan geçmesi gibi ışığın
Ruhu bile duymaz yüreğin
Yani bir bakmışsın ki aşıksın

Günaydın sol omuzum
Sağ omuzum günaydın
Hayırlı mesailer kardeşlerim

Ne o göbek yapmışsınız görüşmeyeli
Ama bitti