Aslan Baykara Şiirleri - Şair Aslan Baykara

Bir birine iki gönül yar olur
Bir günah işlenir adı zar olur
Çıkar çelişince nefret gar olur
Sevgimi yalancı kin mi yalancı

Bir gönülü kırmaya meyledince

Bir bulut kümeli gönül dağımda
Kaç mevsim bekledim, sabrım kalmadı
Sayısız elemi yürek bağımda
Dere dere, elde mecal kalmadı

Şu Harput elinde bir yığın toprak

melts my body in your eyes of a doe,

you, shaped in my soul as a shy child,withdrawn

say, it is frosty and avalenches fall down

Zeytin gözlerinde ömrü bulmuşum
Hem Havanın, suyun rengin bilmişim
Bu ömrü yoluna kurban etmişim
Uyandım bir güzel düş imiş meğer
Aldatan o gözler seninmiş meğer

Usul usul bıraktım intizarı
Hercai diken, sızı vermiyor artık
Sürüklediği uçsuz imkânsızlıklara
Yokluğuna saldığı tüm virane şehirleri
Bir güz yaprağıyla salı verdim sellere
Toplamaya çalışmıyorum artık yeşili

Görünmez yolları bilenim sensin
İçimde yangınım közümde tensin
Sev desem yalancı bahar mı dersin
Can olur mu dersin canan bekler de

Bilirim yanardağ birden sönmezmiş

Kahır denizinde savruldum durdum
Yeter felek yeter senden usandım
Dünya denen dönencede kavruldum
Gayrı yeter felek dilden usandım

Kimi kul olsa da sahte malına

Beril dağlarının eteklerinde
Bir ben birde amansız zemheri
Üşüyorum
Ne bir ses ne de tek bir Işık
Esen boranın ıslığından başka
Buzdan iğneler, kanatıyor yüreğimi

Durmuyor ki zalım felek
Diş çakıyor nefes alsam
Gönülde hep aynı dilek
Yâr bekliyor düşe dalsam

Sen ateşin içindeki külü anlat dersin
Yanmak anlatılır mı yanmayı bilmeyene
Alev yakmaz yananı, külden közü dökersin
Donmak nasıl anlatılır çığı görmeyene

Savrulmuşum bir yar’dan ki dipsiz çıkışım yok