Yok olup firakta, canına can koyduğum
Meydan okuyup baht’a, maziyi pür soyduğum
Aşkın zehir ecrine, her nefeste doyduğum
Melekler gelse dile, asla affetmem seni
Vazgeçişte saatler, vefa koynunda yılan
Metanet son nefeste, geceye güneş yalan
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Harika mısralardı şükrancım tebrikler seni burda bulmak inan beni çok mutlu etti.sevgiler selamlar.
Asla Affetmem Seni
###___
Yok olup firakta, canına can koyduğum
Meydan okuyup baht’a, maziyi pür soyduğum
Aşkın zehir ecrine, her nefeste doyduğum
Melekler gelse dile, asla affetmem seni
Vazgeçişte saatler, vefa koynunda yılan
Metanet son nefeste, geceye güneş yalan
Yılgın ümitler bitik, ömür oldu hep talan
Yıldızlar çalsa züll’e, asla affetmem seni
Zahir hazan dört mevsim, figanım sana ey yar
Kalmadı medet senden, elemim yanıma kâr
Gül yüreğimde solmuş, güngörmez asudem var
İremler kalsa çöle, asla affetmem seni
mukemmel. bir şiir 10 puan
Çok,çok,çok güzel bir şiir.Yüreğine sağlık,kalemin daim olsun.
fevkalade..
Asla Affetmem Seni
###___
Yok olup firakta, canına can koyduğum
Meydan okuyup baht’a, maziyi pür soyduğum
Aşkın zehir ecrine, her nefeste doyduğum
Melekler gelse dile, asla affetmem seni
Vazgeçişte saatler, vefa koynunda yılan
Metanet son nefeste, geceye güneş yalan
Yılgın ümitler bitik, ömür oldu hep talan
Yıldızlar çalsa züll’e, asla affetmem seni
Zahir hazan dört mevsim, figanım sana ey yar
Kalmadı medet senden, elemim yanıma kâr
Gül yüreğimde solmuş, güngörmez asudem var
İremler kalsa çöle, asla affetmem seni
Yazgıya çizgi çeker, suret olur giderim
Yar, sorgusuz hükmünde, mahşere dek bîdârım
Yedi kat arşa değer, sırra ermez kederim
Dideler dolsa çile, asla affetmem seni
Bende........
Tebrikler.çok hoş dizeler okudum yüreğinizden dökülen.sevgilerimle
Kalbimi kıranla girmem cennete
Cehennem narına koşar giderim
Bir zalim düsürdü beni mihnete
Gelirse ölüme naçar giderim.
Adını yazmaya kaleme yazık
Çiğimiş sütüde mayası bozuk
Kesilse nasibim kalmasa azık
İstemem fatiha dinsiz giderim.
Yürü bire melul kimse tanımaz
Düşersinde birgün gören acımaz
Kahbedir dünya kimseye kalmaz
Kalırsan sen kal sensiz giderim.
Erdemlik ilimdir kendini aşmak
Muhabbet can ile dosta ulaşmak
Kalleşe caizse kalleş savaşmak
Namertlik şan ise şansiz giderim.
Sormayın yarenler açman yaramı
Anlatmam kimseye bende meramı
Bundan sonra aramamki dermanı
Can ise dermanı cansız giderim.
Mazlum Aslan gayrı elvada bana
Gönül ister cananı canan olana
Gidipte bir daha gelirsem sana
Yakarım bu teni tensiz giderim.
MazlumAslanBiteker
Selam Şükran hanım,Bana bu şiirimi anımsattı.Şiiriniz harika olmuş 10+ puanımla tebrik etmek istedim kabul ederseniz eğer.
Saygılar Amasya Tokat illerinden
Sevginiz daim olsun...
Merhaba Şükran hanım hüzünle yazılmiş çok güzel bir şiir okudum kutluyorum Kalemin daim olsun
yalnız ustam 'Afetmek ve unutmak daima iyi insanların intikamıdır''..........
bu güzel çalışmayı usul usul çiseleyen yağmur damlalarının verdiği ferahlıkla kutlar şükranlarımı sunarım okuma fırsatını verdiğiniz için saygılarımla
Yüreğiniz sıkılmış,
dizeler serzeniştir.
Yazgıya çizgi çekmek
Elimizde değilki,
Yüreği güzel olan
Kine çeker çizgiyi,
Ömrümüzde hangi gün ,
Çile,talan değilki,
Gül yüreğin gülsün
Asudeler gün görsün
Yaratan affedici
Seven yürek değilmi,
Affedecek yürek
Sevgiler kırpışıyor
Asudeler boy verecek
Yazgının hükmü Allah'tır
Tebrik ediyor tam puanımla emeğinizi kutluyorum.İnşallah affedersiniz.
Vazgeçişte saatler, vefa koynunda yılan
Metanet son nefeste, geceye güneş yalan
Yılgın ümitler bitik, ömür oldu hep talan
Yıldızlar çalsa züll’e, asla affetmem seni
bence affet o yari affetmek erdemliktir,
kini,nefreti sök at bu huy bir güzelliktir,
güzeller affederler kindar görünseler de,
güzel,güzel düşünür,güzelde özelliktir......:daaa)))
barındırdığı kine nefrete rağmen çok güzel bir eser,tebrik ederum paci...
Bu şiir ile ilgili 29 tane yorum bulunmakta