Asla Şiiri - Nevzat Seçen

Terk ederim,
Her şeyi terk ederim,
Evimi,
Dünyayı,
Kavgayı,
Dostlarımı.
Ama insan sevgimi
ASLA.
Hele çocukları;
Sümme haşa.
Nasıl da masum bakarlar bana.
Tertemiz bedenlerinden akan
Anne sütü kurumamış,
Buram buram barış kokar.
Terk ederim,
Seni bile terk ederim
Ey sevgili.
Hayatımı çalan hırsız.
Arap taylarının gemini vuran arsız.
Seni bile terk ederim
Ama Filistin’de yanan
Ali,’yi, Abraham’ı;
ASLA.
Irak topraklarında
Anam, neredesin! diye ünleyen
Gelecekleri, ASLA…
Bir sis tabakası bürümüş evreni,
Gözler kör.
Gözler bağlı.
Kulaklar ise
Tam sağır.
Aldıran yok acılarla kıvranana,
Kimde dert olur aç yatana.
Göbekleri şişmiş
Kurtlu su içmekten,
Gözleri kan kırmızı olmuş;
Korkudan;
Barbar korkusundan,
O Günahsızlarımı.
Her şeyi unuturum.
Annemi, babamı,
İcabında vatanımı bile.
Ama asla unutamam;
Özgürlük diye bağıran
Yarının çocuklarını.
Terk ederim evimi
Ocağımı, yarimi.
Ama asla terk edemem
Bana el uzatan,
Savaşlarda barış diye bağıran,
Soluk benizlimi;
Çekik gözlümü,
Ve dahası…
Bir lokma ekmek diye bağıran;
El açan,
Gündüz güneşlerimi.
Asla,
Asla….!