iğdiş edilmiş düşlerin var senin
ne zaman anlayacaksın
bir parçası olduğunu özleyişlerimin
aslında senin döküldüğünü
her dizeden…imgelere bulanmış
ve kısır döngülerimde sana düştüğünü yüreğimin
hiç ama hiç bilemeyeceksin
“kendimle oyunlarımdan aldığım yaralarımda
umudu da kalmadı iyileşmelerin
yok hiçbir şey
yalnızlıkla koyun koyuna yatmaya alışınca”
bir kemanın ağlayan sesiyle içime dökülen şarkıların içinde
aradığımı seni
inatla uzandığımı sana düşlerimin içinden
asla…asla anlayamayacaksın
iğdiş edilmiş düşlerinle çoğalmayacak hayallerin
ve çok olmayacak hiç sevişlerin…hiçbir zaman
bildiğini sanıp… yetinip gördüğünle
çıkmayan sesimden sana attığım çığlıkları
asla duyamayacaksın
sen
yalnızlığı
içime
gömdüğün
gün
ölmedin
kendi
ruhumdu
gözlerimden
süzülen
tutunmuşken imkansızlıklara
tüketmeden ümidimi olacağından yana
içimden geçen her söz şimdi bir şiir
asla anlamadığın…bilmediğin
ve asla duymadığın
dedim ya
iğdiş edilmiş düşlerin var senin
bu düşe bir daha tutunamayacaksın
22.03.2007
Atilla Güler
Atilla GülerKayıt Tarihi : 22.3.2007 20:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dikkatle bakıldığında 'iğdiş edilmiş düşlerin' bölümü üç kere tekrarlanıyor şiirde...
'iğdiş edilmiş düşlerin var senin
ne zaman anlayacaksın
bir parçası olduğunu özleyişlerimin
aslında senin döküldüğünü
her dizeden…imgelere bulanmış
ve kısır döngülerimde sana düştüğünü yüreğimin
hiç ama hiç bilemeyeceksin'
İlk bölüm şiirin omurgasını oluşturuyor. İğdiş edilmiş düşler engel senin beni anlamanda… Her dizeme, her mısrama seni ekmişsem; bu özleyişlerimin bir parçası olmandandır… Sevilen, özlenir… Ama iğdiş edilmiş düşlerinden dolayı bunları hiçbir zaman bilemeyeceksin… ‘…’ya sığdırılamayacak kadarken sana olan imgelerim, bunları hiç ama hiç bilemeyeceksin…
'iğdiş edilmiş düşlerinle çoğalmayacak hayallerin
ve çok olmayacak hiç sevişlerin…hiçbir zaman
bildiğini sanıp… yetinip gördüğünle
çıkmayan sesimden sana attığım çığlıkları
asla duyamayacaksın'
İğdiş edilmiş düşlerin nasıl çoğaltacak hayallerini… Ve çok olmayacak hiç sevişlerin hiçbir zaman… - Buradaki sözsel diyaloga dikkat, okunuştaki vurguya, dizilişe; gerçekten muhteşem… - Sonrasında yine bir bensizlik olacak seni benden uzaklaştırıp aslalara götüren… Asla duyamayacaksın çıkmayan sesimden sana attığım çığlıkları. Sanılmasın ki benden kaynaklanmakta sessizliğim, hayır; bunların hepsi senin iğdiş edilmiş düşlerinle alakalı… Bu noktada biraz da kişilik bölünmesi veyahut şizofrenik bir vaka göze çarpmakta bence… Senin iğdiş edilmiş düşlerin olduğu sürece bir beni yaratamadığın için sende; nasıl çıkabilir ki benden sesli çığlıklar… Sen yoktun diye ben olmadım… Ve asla olamayacağım…
'dedim ya
iğdiş edilmiş düşlerin var senin
bu düşe bir daha tutunamayacaksın'
Ve dendi ya iğdiş edilmiş düşlerin var senin… Gerçekle düş arasında bir dal bulamayacaksın tutunacak… Sen değildin aslında düşlerine tırpan çalınan, bendim düşlerinde can verenin… Bendim ve ben yoktum diye sen de yoktun…
Yukarıda şizofrenik bir durum olduğunu belirttiğim mısraları kanıtlar nitelikte olan dizeleri de örnek vermek isterim. ‘İğdiş edilmiş düşlerin’ olan bölümler dikkat edilirse hep ‘bilemeyeceksin’, ‘duyamayacaksın’, ‘tutunamayacaksın’ ile son buluyor. ‘-e,-a’ eklerine özenle eğildiğimiz zaman görünen o ki ‘iğdiş edilmiş düşler’den dolayı yapamama, edememe gibi kişinin gücünün yetmezliği dile getirilmekte. Yani senin düşlerin yarınlarında yanında yoksa sen nasıl bilebilirsin yarınlarını… Bu demek oluyor ki biraz da düşlerdir gerçek olan hayatta. En azından bu şiirde böyle bir anlama karşılık geliyor. Gerçek yaşanmazken, tecrübe edilmezken nasıl tahmin edilebilir yarınlar? ..
“kendimle oyunlarımdan aldığım yaralarımda
umudu da kalmadı iyileşmelerin
yok hiçbir şey
yalnızlıkla koyun koyuna yatmaya alışınca”
Buradaki dizelere işleyen soğuk kaldırımlarda can bulan bir yalnızlık… Yalnızlıktır aslında bendeki seni parça parça söküp alan… Yok hiçbir şey sensizlikte bende…
“tutunmuşken imkansızlıklara
tüketmeden ümidimi olacağından yana
içimden geçen her söz şimdi bir şiir
asla anlamadığın…bilmediğin
ve asla duymadığın”
Bu bölümde ilk üç mısrada yine Kızıl Şairimiz harikalar yaratırken bence son iki dizede ilk üç mısranın harikalığına eşdeğer bir harikalık göze batmıyor… Bilmiyorum ama okunuşta bir gariplik var gibi geldi bana ya da sıralamada bir eksiklik. Tam olarak çözememekle birlikte son bir rötuşla şiirin güzelliğine güzellik katılabilir.
Atilla Abi yine çoğu şiirlerin gibi oldukça güzel imgelere – sana (Sevgiliye) – buladığın bir şiirdi Asla şiiri… Teşekkürler bu güzel şiirin için…
yalnızlığı
içime
gömdüğün
gün
ölmedin
çok güzel Atilla bey
saygılar
TÜM YORUMLAR (3)