yürüdüm geceyle
içimin aykiriliklarinda sen vardin
yol boyu
avuç içlerinin sicakligi elimde
issiz ve sessizdi sokaklar
böceklerin viziltilari
deliyordu kulagimi
uzandim geceye
aydi yildizdi sendin gecede
tutmak istedigimde ellerini
yoktun
öptüm dudaklarindan
kanatircasina emdim
çigdem moru oluncaya kadar dudaklarin
bagindan üzümleri yerken
görmedi bagci
görmezlikten geldi belkide
gül bahcesine girdim
her ay yeniden acan
pembesinde gülün
incir içiydi
aç'dim gecede
tadina doymadim doyamadim
yedikce yedim geceyle
askti gecenin adi…
01-11-2002
Cemal KarsavranKayıt Tarihi : 23.11.2006 19:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)