Aşktan Üstün Merhamet Şiiri - Ahmed Korkmaz

Ruhum sana müptela bedenimse bîhaber
Şehrinden geçmez isem payıma çöller düşer

Yenilmez savaşçıyım değmedi sırtım yere
Bir nazarla vurursun gönlümü yerden yere

Seni bilmeyen canın, vadilerde yeri yok
Dağ başı yürüyorum her adım zehirli ok

Gittikçe ağır gelir ve tüm taşlar bilenir
Murad isteyen garib merhametin dilenir

Göğsüme ateşin çak yanardağlar kudursun
Gam sularım özüne hane arayıp dursun

Görmedim çok gülizar yuvam kulbe-i ahzan
Dalından bir kelebek konsa bulacak ihsan

Yâdından hiçbir nasip alamadım, mahzunum
Kalbini kuşanıp gel iki büklümdür boynum