Yine gel ey benim tatlı kederim.
Mozartdan bir müzik ve çiçekler..
Penceremin camında karların aydınlığı,
Ve mahzun gözlerinde ışıktan benekler..
Sen bunca şehrin ardındasın, bunca yolların.
Mektupların sıcak gelir, masamda soğur.
Kurumuş gül gibidir, sahifeler arasında,
Güzel ellerini hatırlatan satırların.
Bırak anlatma bana güneşli günleri,
Sevilmek nasıl şeydi, onu çoktan unuttum.
Beşiktaştaki evin kırık aynalarında
Belki bulursun eski hayalimi.
Biliyorum, ama çaresizce düştüm eline,
Bu kaçış neden? bir anlasaydın.
Karlar yolları örtünce yine,
Zannımca beni hiç bulamıyacaksın.
Kayıt Tarihi : 14.1.2003 07:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!