Aşktan Geriye Kalanlar Şiiri - Doğan Çeçen

Bölüm 7 – Aşktan Geriye Kalanlar

Aşktan geriye ne kaldı biliyor musun?
Bir kırık ses…
Bir harf eksik atılan mesaj,
Bir “nasılsın” yerine yutkunulmuş sitem.

Gecenin ortasında çalan bir şarkı,
Kulağımı değil, kalbimi kanattı yine…
Birlikte dinlediğimiz o ezgi,
Şimdi tek kişilik bir hatıra gibi çalıyor.

Aşktan geriye…
Gülümsediğin bir fotoğraf kaldı masamda.
Toz tutmuş,
Ama ben hâlâ her gece silip silip bakıyorum.

O kahve fincanı var ya,
Senin dokunduğun tarafını hâlâ çevirmiyorum dudaklarıma.
Çünkü orada kalmışsın gibi,
Çünkü hâlâ sen gidemedin benden gibi.

Aşktan geriye
Anlatamadığım cümleler kaldı.
Sana yazdım ama hiç yollamadım,
Sustukça çoğaldım,
Sustukça yok oldum.

Sana söylemek istediğim en son şey neydi biliyor musun?
“Gitme…”
Ama demedim.
Sen gittin.
Ve ben içimden o kelimeyi
Bin kere haykırdım sessizliğe.

Aşktan geriye
Bir ben kaldım,
Yarısı gitmiş, yarısı sende kalmış bir ben…

Ve şimdi
Her gece, saat yirmi ikide
Radyodan bir kadın sesinde
Yarım bir aşk çalıyor içime.

Bu ses belki senin de kulağına çalınır,
Belki sen de bir gün
“Ben de yarım kaldım…”
dersin içinden.

Ama bil ki,
Aşktan geriye kalan her şey
Sana ait olmaya hâlâ devam ediyor.