Aşktan elbise dikdirdim kendime
Tam üstüme göre
Kalbim çıplak kalmasın diye…
Ama kıyamadım giymeye…
Hüzün rüzgarı esince,
Soğuk ve derinden
Kalbim üşüdü.
“Giymelisin” dedi bir ses içimden
şimdi
üzerimde yıpransa da,solsa da
umutla yamanacak bir elbise var…
Kayıt Tarihi : 1.10.2009 20:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!