Aşktan B’aşka Bir Sen Şehri Olsun

Benim beklediğim aşk b’aşka! Mahiyetinde güller var.Hürriyetini koruyan dikenlerin gölgesinde kokun var.Batıyor sineme uzak kalışın.
Sevmek ve hoşlanmak dışında bir şeyleri bir şeylere hazine kılan duygunun sonsuzluğundayım. Sonu öncesinde kadimlenen hücresel bir akışın aklarısın.

Bütünleşme her şeyiyle istemek, her şeyiyle teslim olmak. Mukavemeti yok, ruhu kendi dirençlerinde olan bu özel duygunun ay ve tenindeyim.

-Aşk olarak bilinen döngüden, tutku olarak bilinen döngüye geçişlerde
Yarle yeksan olan ol vakiler süzgecinde sana aklandım Şehrinaz.

Dudakların önce susuzluğu, sonra suçsuzluğu, daha sonra da uçuksuzluğu giderir.
- Doyurulmamış iç hayvanlarıma yem olur kadınlığından yeşerenler.
Bunu aşk sanma, sanrılardan sonra kirlenmiş özünden kaypedişlerdir.

İçinde çıkılmazlığın mıknatısı heveslerimi kucağıma verdi.Verilmemiş sözleri yok demkeşliğin.
-Berduş değil dünya, dönmesine devam eder .Dönen, yanılan, eksilen, kaybeden, küçülen, bozulan insandır.

Bizi kucağına çeken nefsin mezesinde ayıkma zamanı gelmeli. Hayata karşı cömertliği bırakmalıyız.
-Çok cömert sözler kullanmayı bırakmalıyız.Özünü kirleten hazların tuzağına karşı sağlam adımlar atmasını bilmeliyiz gayrı.

-Unutma masalımız okunmalı sonra.Hani demiştin
unuttuğum bir şey olursa, hatırlat demiştin.
-Sen son Leylasın. İstanbul’da yaşıyorsun diye dünya aşklar cemiyeti İstanbul’u çöl yapmaya karar verdi.
-Şimdi kaçışı olmayan şehirden bir çöl büyüyecek. Sen benden gideli Leyla mısın ki bilemiyorum Şehrinaz.

Terk edilmiş her şey kum olarak çölde.Her kum, umudun başlangıcına sayılmazlıkları seriyor.
Ve kimsesiz sevgilerini kaybettiriyor kaybedilmişlik.
Bir sen’e varalım diye bir ben feda ediliyor.
Adı hiç konmamış, lisanı hiç konuşulmamış, keşfi bile düşünülmemiş, ama bütün mematların vatanı olarak bilinen bir yere yar oluyorsun.
-Doğmamış düşlerin ışığı vuruluyor yüzüne.

Ah bir yüzünü göreydim. Sahi sen gideli yüzündeki ben’ler duruyor mu? Benliğini kaybedenin ben’i kalır mı ki?

*Uğruna dünyasını sermiş bir maşukun umut salıncağında olduğunu unutma. Acıların uykunu, bana gelişin unutmuş.Sallıyorum seni bütün dünya boşluk, yalnız sensin hoşluk.

-Öyle sakin, öyle huzur dolu, bütün hiçlikleri varlıklara teslim eden sıcak dünyanın başkenti kalalım.
Bu şehre varalım, varlık kendine sual sormadan varsıl etsin bizi.
Geçmişi olsa da geleceği bitmez hazineler sunan hissin, aklın, algının, güzel niyetlerin, merkezi olsun.

-Sen olsun, senden olsun, aşkı da aşka katan aşkın olsun.

Hiç kimse adresini bilmesin, hiçbir gönül kaşifi keşfe gelemeyecek gizemlerde olsun. Sırlara sır öğreten, hislere his çoğaltan, duyguların sonsuz okyanusu, nefsin içsel güneşi.
Senli bir şehir olsun.
Bir şehre varalım,bir şehir uyansın.İçimizde kalan her duyguya ışık olsun aşk.Sen olsun yaşanırlık, yaşayış kendine başka bir isim bulsun,sen kalsın aşk ve hayat …Şehrinaz.