Aşkta,Kıyamette,Araf'ta

Önümde dikenlerle örülü yollar var.
Her attığım adımda,kan revan içinde sözcükler.
Kimin kalbine baksam böyle derinden,
Gözlerimde yosun kokulu gelgitler...
Büyümek dedikleri bu olmalı,
Ruhumdaki şeffaf örtü yok artık.
Ben çocukluğumun üstüne,
Seni giyindim çünkü.
Yetmedin örtmeye,gizlemeye sivri yaralarımı.
Ondandır törpüleyip durmam,kendi yalnızlığımı.
Biliyorum;
Beni ruhlar yaratıldığından beri seviyorsun,
Çünkü yarısı sende ruhumun biliyorsun.
Yarınların battıkça şahdamarıma,
baştan ayağa aşk oluyorsun.
Sen böyle hasret hasret kokarken gönlümde,
Ömrüme düşen çığı görmüyorsun.
Baktığın her yer benim cennetimken;
Sen dönüp arkanı,kıyameti seçiyorsun...
En büyük acı Araf'takilerin derler ya,
Sen Araf'ın ta kendisisin....

10,09,2006