Aşkta bitiyormuş Şiiri - Eyüp Doğru

Bitmeyecek sandık…
Gözlerinle kurulmuş bir evrendi sanki.
Ama gerçek, gecikmeden geldi.
Ve tuttu elimizden hiç tanımadığımız bir yolculuk.
Beklenmedik susuşlar,
kendini anlatamayan bakışlar
birer birer düşürdü yükümüzü.

Bir yerde durduk,
öylece…
Sonra herkes kendi tarafına çekildi,
gönül dediğimiz o eski ev,
kendi duvarlarını yıktı içten içe.

O eski cümleler…
yüzümüzde artık sadece birer gölge gibi duruyor.
Ve hiçbir harf, olanları tam anlatamıyor.

Ne ekersen, onu biçersin, derler…
Ayranım ekşi demeyen, kırgınlığını anlatamaz bazen.
Sakla samanı, gelir zamanı, ama o zaman biz çoktan başka yerlerdeydik.

Aşklar bile bitiyormuş işte…
Ne garip bir tükeniş bu; ne gürültülü, ne sessiz...