Acı...Vücudunuzdaki hücrelerin tümü sızlar gibi yaşanan acı. Kendisinden başka her şeyin geride kaldığı, dünyayı silikleştiren bencil duygu. Fiziksel kayıplarda oluşandan değil, içimizdeki boranların fışkırdığı kaynaklardan doğan acılardan söz edeceğim size. İşte bu söz beynimin içinde dans ediyor şimdi. Bir sözlükte esir kalmış da, sırlarını çözecek kâşifi beklermiş gibi düşünüyorum acıyı birden.
Yeni bir bakış, farklı bir pencere, garip bir tılsım yakalarız birisinde. Tanışılmış bu yeni olgu bizi içine alır. Bir yandan kendi birikimlerimizle de şekillendiği için, yeni olmasına rağmen bilindik yanlar barındırır. O yüzden yabancılamayız da tadında gezerken. İçimizdeki hayal gücü ona renkli elbiseler giydirip binbir şekle büründürür, her bulduğu boyayı ona sürer. Hayatın sunduğu cümlelerde yeni anlamlarla boyutlandırır, boy attırırız. Yeşertiriz körpe sürgünlerde emek akıtıp. Çok da mutluyuzdur hatta. Yeni yüzüyle yoğun tatlar sunar bize hayat, o kılıkta.
Birden bir şey oluverir ama. Önemli değildir kendi başına. Öylesine oluşuvermiş küçücük bir şeydir belki de. Ancak her şey anlam değiştirir sonrasında. O minik ayrıntı kendi masalımızda tek başına gezindiğimizi yüzümüze çarpıverir. Bütün taşlar yerinden oynar birden. Anılar bu yeni şekle göre yorumlanıp yeniden yazılır hafızada. Aslında biliriz, kaybettiğimizi sandığımız şeyi biz unutmadıkça hiç kimse oradan alamaz ama yine de kazançlı değil ezik çıktığımız sonucuna varırız bu olgudan.
İşte bu duruma eşlik ederek gelen acı, başka bir lezzet taşır bünyesinde. Fırtınadaki sakinliği ve geçmişteki tanrıları göğüsler. Unutup eksilmekle, hatırlayıp yırtılmak arasında seçim yapma noktasına getirir bizi. Ondan kurtulmak için debeleniriz. Çoğu zaman çözemeyiz sözcüğü. Başka bir şey de aklımıza gelmez. Biz de işin kolayına kaçarız çoğu kez. Acıyı sözlükteki yerine geri gönderip, maskeleri tekrar çıkarırız dolaptan; yeni acılar giyinebilmek için.
Tamamını Oku
ahhh diyorum hocam ,ne güzel bir yazı okudum,,öldürmeyen her şey bizi daha da güçlendirirse bu galiba bir insanı en çok güçlendirecek şey olmalı aşktaki acı,,,fikrimce aşklar değildir insanları mutsuz eden insanlara acı çektiren,bilakis insanın ta kendisidir aşka acı çektirip mutsuz eden ,,bazende aşk acısı ,acıların en tatlısıdır,,bir çeken bilir, bir de çekmeyen :) (o yüzden çekmemektedir zaten) her kim yaşıyorsa, tanrıya ve bunu ona yaşatana şükran borçludur,,yoksa ne yavan bir şeydir yaşamak,,,bu acıdan kurtulmanın tek yolu bence içimizi boşaltmamak,bomboş kalmamak, ama aşka düşen, aşık olan kişinin mutlaka göze alması gereken bir acıdır,,er geç kapımızı çalar....saygımla.
Çaresiz; sözlükteki yerine geri gönderip, maskeleri dolaptan tekrar çıkarırız, yeni acılar giyinebilmek için.
ne güzel anlatım...
insan ağacına yuva yapmış bir kuştur:AŞK
beğenerek okudum..saygılarımla..
Herkesin acısı kendi kişisel sözlüğünde yani... onu tanımlamak ve ona yaşamında verdiği rolü belirlemek kişiye bağlı... hiç kimsenin müdahele edemediği çok özel bir olgu... yalnızca acıyı yaşayana ait olan... kurtulmak elimizde gibi görülse de öyle olmaz her zaman... ama pes edip, maskeleri tekrar takmak, kurtuluş gibi görülse de çözüm değildir aslında... Sevgilerimle.
'hüzün ki en çok yakışandır bize
bel ki en çok alışkın olduğumuz'
Saygıyla
Acılar insanın o anı yaşadığı anda vardır o an o zaman gelip geçicidir yeni güne merhaba deyip gülümsemeyi bilmek gerekir ...Mehmet Karlı
Acılarımızla çoğalıyoruz en çok değil mi Aynur?Ve en çok acılarımızı biriktiriyoruz içimizde...Ve en çok acılarımızı şiirselleştirebiliyoruz...Ben senin acılarınıda sevdim Aynur...
şiirler yetmedi mi
bu yazi da gerçegin maskesinin düsmüs hali. sevgiler..
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta