Sevdiğinden uzak
Kanatları kırıkken
Mahsun gözlerinde
Yetim bir sonsuzluk
Sevdiğinden uzak
Bu hazan mevsiminde
Çoğulluğunu kaybetmiş
Bir tekillikti yaşam
Kışa gebe yüreğine
Karlar düşerken
Yazı bekleyen
Umuda açan kardelendi o
Kışa direnirken,
Aşkı örtüyordu benliğine
Yazı özlerken aşkla yanıyordu
Yaralı kanadını aşkla sarıyordu
Tüm umutları,
Yaza dönüyordu yüzünü
Yazda son buluyordu
Sevdiğinin gelişiyle
Aslında tümden gidişiyle
Yokluğunda taşıyabildiği hasreti
Varlığında dayanılmaz oluyordu
Varken yok olmak...
Yaşamı ölüm kılmak...
Aşkla ölmek...
Aşksızlıkta ölmek...
Kayıt Tarihi : 5.10.2007 16:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Çünkü, Aşk aşksız kalınca ölür Aşksızlık öldürür...
Yaşamı ölüm kılmak...
Aşkla ölmek...
Aşksızlıkta ölmek
Son dörtlüğünüze bayıldım..Çok hoş bir tarif tebrikler
Sevgili kardeşim : Funda Gülseven
Ayrılık, yalnızlık bekleyiş ve umut duygularının mısralara kusuesuz süzüldüğü Muhteşem bir şiir olmuş. Kardeşime tebriklerimi iletiyorum.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bir şiir olmuş.Yuvanızda huzur ve mutluluk , yüzünüzde sevinç tebessümleri hiç eksik olmasın, Kaleminizin her dem kudretli ve ilham yüklü olması dileklerim ile birlikte kardeşimin sayfasına Tam Puanı bırakıyorum.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun.
Dr. İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.
TÜM YORUMLAR (27)