Aşksızlık Korkusu Şiiri - Berk Güneş

Dürüstün bir kere
Hiç “Seni Seviyorum” demedin mesela.
O iki kelime benim yanımdayken
Hiç ard arda çıkmadı ağzından.
Oysa nede çok birlikte zaman geçirirdik.
Zaten beni yakanda bu değil miydi?
Sana bu kadar yakınken,
Yüreğine bu kadar uzak olmak.

İlginç bir istekti aslında benimkisi.
Var mıdır dünyada benden başka ayrılmak için can atan birileri.
E tamam biraz şaşkınlık doğduğumdan bu yana üzerimde var ama
Asıl nedeni ayrılmak için önce bi sen gerektin,
Her ne kadar istemesen de
Haliyle bi de ben gerektim işte.
Ayrılmamız için BİZ gerektik anlayacağın
Ama biz hep ayrıydık sen ve ben,iki ayrı dünya.
İşte benim ayrılmayı bu kadar istememin sebebi de bundan.
Hiç ayrılacak sen olmadın ki bende.
Dünya,hayat,kader her neyse
O hain şey büyük hediyesini hiç vermedi ki bana,
Hiç yaşayamadım belki aşkı ama aşksızlığı sor anlatayım sana.
Satır satır,kelime kelime.Yada sensizliği sor.
Hep sevdiğim oldun,sadece sevdiğim.
Mesela hiç sevgilim olmadın.
Sevdiğimdin ve hep sevdiğim kaldın.
Öyle karşılıksız sevdiğim oldun,
Boşa beklediğimi bildiğim halde beklediğim oldun daha sonraları…

Hani biraz bende istemiyordum değil
Seni böyle umutsuzca bekleyip ardından gözyaşı dökmeyi.
Belki de bu yüzden hiç unutmayı denemedim bile.
Ağır ağır içimi ısıtsın istedim bu duygu.
Aşkı karşılıksız yaşıyor olsam da tekrar aşksız kalmaktan korktum beklide.
Evet evet bu iyi oldu.
Aşksızlıktan korktum ben.
Ve sanırım korkmaya da devam ediyorum.
Ne zamandır bir bahane arıyordum kendime bak bunu da buldum.
Aşksızlıktan korkuyorum ben,
Aşksızlıktan korkuyorum ama asla sensizlikten korktuğum kadar değil.