Aşksız Şiir Şiiri - Fatih Babalık 2

Kadınlar duygusaldır ama,
Çoğu zaman şiirleri erkekler yazar.
Yakınına bir şey olur hiç bilemediğin bir anda.
Bazen de zamanı gelmişti dediğin de olur ama, farkeder mi?
Ev dolar taşar, önce hüngür hüngür ağlayanların sesleriyle,
Sonra da ilk sözü ''başın sağolsun'' olan tanıdıklarla.
İki kız kardeş ağlar ölenin arkasından en ıslak biçimde,
Aralarına bir erkek kardeş girer,
Sarılır onlara teselli etmek istercesine, tabi edebilirse.
Bu arada başka bir köşede diğer kardeşler.
Ve birkaç damla gözyaşı da erkekten akacaktır ister istemez.
Ölen yaşlıysa, hele bir de yıllardır yatalaksa,
Ardından Allah kurtardı denir söylemesi kolay olmasa da.
Eğer gençse kaybedilen, zaten ne dense boş olur.
Her acı çeken için ama sadece çeken için çok zor olur.
Bir küçük ‘kereta’ katılmıştır yakın zamanda aileye.
Hiçbir şeyden haberi yoktur, öleni arar evde,
O kötü günde bile mutlu etmek gerekir yavruyu.
Alır dayısı kucağına, yeğenini uçak yapar, güldürür.
Onun gülümsemesine her zamandan fazla ihtiyaç vardır şimdi,
Çünkü başka gülebilecek bir küçük yoktur ki büyüklerin arasında.
Yakında unutulacak ölümle ilgili sohbetler yapılır.
Ve her ölüm, bir sınanmadır, aldığımız her nefes gibi.
Ki nefesi alamazsan da ölürsün, veremezsen de.
Araba gelir, morga getirilmek üzere bir tabut eve girer.
Tabutun evde görülmesiyle, durulan çığlıklar tekrar alevlenir.
Ve bu sırada erkekler tabuta yerleştirir yakınlarını.
Alırlar omuzlarına, evden uzaklaşır çok sevilen, artık ölü.
Her şey zıtlıklarla var olmuş, ölümse doğum gibi bilinmez.
Çözülemeyecektir, bu hayat sonsuza dek,
Kadınlar duygusaldır ama,
Çoğu zaman şiirleri erkekler yazar.