Aşksız Geçilmez Şiiri - Zennehar Yılmaz

İçimi kapkara hüzünler sarar, Yokluğun ebedi, ölümü arar.. Dost yüzlü düşmanım kuyumu kazar. Ölmek değil yaşamak benim inadım Açılmaz toprağım saftır örtüsü Kabulüdür gelenin yoktur türküsü Bedenime açtığım hayal köprüsü Halatı kopup parçalanır diye korkarım İçimde ayazın buzlu cam kalbi Dokunanı dondurur sevda yalanı Bu candan bu beden çözülür sanma Dilim mühürlü aşk diye ağlayan gözlerim Bu gün doğan her çocuk meleğim olsa Beni koruyup kanadım olsa Uçmaya gücüm yok bedenim toprak Bir çığlık verseler dünyayı saran Haykırsam içimde hep neler varsa Yok, olur bu dünya diye verilmez Bu akıl başta mı o hiç bilinmez Kulaklar sağır olmuş duymuyor Benim bu haykırışa sığmıyor sesim. Topraktan bedeni çıkarmak ne mümkün Döşüme volkanlar sığar., Çözülmez ruhumun hayal köprüsü Ebedidir geçilmez aşksız bu yolu Duysun artık dünya duysun sesimi Kesemiyor bedenden yar nefesimi Bu beden toprakta canı verir mi? Bilmiyorum bu beden aşksız ölür mü?