Aşksız Bıraktın Şiiri - Ahmet Ünal

Bahar çiçeksiz olur mu?
Bülbül goncasız kalır mı?
Mecnun Leyla’ sız olur mu?
Sen beni sevgisiz, aşksız bıraktın

Yüreğinde aşk ocağı yanmaz mı hiç?
İnsan deryaları içip de kanmaz mı hiç?
Sevip sevip te sevgiden nasip almaz mı hiç?
Sen beni sevgisiz, aşksız bıraktın

Sana gönlümü verdim, yandım da yandım
Kuru ağaca döndüm, yalanlarına aldandım
Gözümün yaşına bakmaz mısın hiç?
Yurtsuz, yuvasız kuşa döndürdün
Üstad Halil Soyuer gibi
“Beni değirmende taşa döndürdün…”

Ey vefasız sevgili,
Sen beni, sevgisiz - aşksız bıraktın
Ağustos ortasında kışa döndürdün.