günleri ve saatleri karıştırır halde
üstüm başım sigara kokusu
ve silmeye cüret edemediğim fotoğraflar
yaşıyor denir mi bana
bir kendi sorularıma cevap bulamıyorum artık
sonsuza dek bu bedende kısılıp kalmışken
hep gökleri hayal ettim
kağıttan kusurlar inşa edip
saman alevinde yanmalarını seyrettim
oysa hayat devasa bir konvoy
durarak yaşayamazsın
hızlı gidersen gerinde kalır
işte bunu öğrenemedim
bin kez kırılmış kadınlardan
beni onarmalarını bekledim
ve bin kez hayallerimle savaştım
tövbeler ettim tek tek çiğnedim
artık allah dahi yüzüme bakmıyor
ben
ben sonbaharda yağan son yağmurun çocuğu
şarap şişelerinden bir kule inşa edip
tepesinden kendimi bıraktım
kafam öyle güzeldi ki
düşüşümden bile haz aldım
artık ayık gezmiyorum
ya da iyilik peşinde koşmuyorum
sadece insanların ve bıraktıkları yaraların
vücudumdan silinişini izliyorum
gladyatör dövüşü izler gibi
en son bir gül bırakıyorum
şiiri ya da sigarayı bırakabilsem
şiiri ve sigarayı
bırakabilsem
aynada bir yüz görürüm belki
gülümsersem gülümser
rüyama turgut uyar gelir
rakı da içeriz
olduk olmadık küfür ederiz
el sıkışır geceye karışırız
paltosunu iliklememiş adamlardan sıyrılır
evimizi zar zor buluruz
toz kokusunu tanıdım artık
insanlarıysa
...
henüz çocuğum
Kayıt Tarihi : 30.8.2024 15:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!