Aşksız Adam Şiiri - Abdullah Vergili

Bir yürek vardı kırık, aşka yabancı,
Sevgisiz geçti günler, yalnızlık acı.
Bir aşksız adamdı, içi buz kesilmiş,
Yitik duygularıyla, yalpalayan bir gemi.

Bir gün, karşılaştım o gözlerle,
Baktıkça sevgiye, tutuştum içimle.
Aşksız adamın kalbinde umut yeşerdi,
Gözlerinde sıcaklık, aşka sevgi düşerdi.

Kalbine sızan aşk, çözüldü buzlar,
Yavaş yavaş eridi, umutla coşar.
Gözlerinde yıldızlar, parıldadı yeniden,
Aşkla dolup taştı, sevgiyle beslenen.

Dudaklarına değen ilk öpücüğümde,
Bir aşk masalı başladı, içimde büyüdüğünde.
Aşksız adam, aşkla dolan bir deli oldu,
Sevgiyle yoğruldu, yüreği neşeyle doldu.

Her gün yeni bir renkte açtı aşk çiçekleri,
Sevgiyle sulandıkça, büyüdü kalpte hasretleri.
Aşksız adam aşkla kucaklaştı, sevdaya düşen,
Hayatın anlamı aşkta, yeniden doğdu gökyüzünde.

Artık aşkla yanıyor, coşkusuyla yaşıyor,
Gözlerinde ışıldayan sevgi, dünyaya yayılıyor.
Aşksız adam değil artık, aşka sığınıyor,
Kalbinde sevgiyle titreşen bir aşık doğuyor.

İşte bu şiir, aşksız adamın hikayesi,
Sevgiyle buluşan yüreğin, aşkla yazdığı destanı.
Aşkı keşfeden herkes bilir, en güzel şarkı,
Aşkla dolu kalplerde doğar, eşsiz aşk şiirleri.