Aşksın Sen Çanakkale Şiiri - Mehmed Aksu

Bozkırın ellerinden öpen çocukluğumla,
Kapısına geldiğim şehir.
Sallanırken tüm benliğim tekerlek üstü yolculuklarda
Ve kayarken başım, aşkı yazarken camların buğusuna.
İlk ayrılığım, ilk kederim, ilk uzun yolum hayatımda.
İlk kavuşmam belki de ilk yaramsın bahtımda.

Bir fabrika işçisi olan babamın
Nasırlı elleriyle tuttuğu elimi ilk kez başkasına uzattığım.
Sinesinde Anadolu’yu kokladığım anamın
Öğütlerini kulağıma küpe yaptığım; muskasını boynuma taktığım.
En masum halimle kapısına geldiğim şehir,
Kıt kanaat geçinen bir öğrencinin
Az kuru az pilavla karnının hep yarım aç,
Ruhunu hep tam tok bıraktın.

Yarım saat huzur ve mutluluk molası verirken keder
Ömrümü dostluğa, kavgaya ve sevdaya pay edensin.
Paylaşmayı ve güzelliği öğretensin.
Yürümeyi aynı yolda; omuz omuza, kol kola, el ele
Senden hep uzaklarda düşsem de ekmek peşine
Bir yanımı; sol yanımı hep sende bıraktım Çanakkale.

İnsanları eğilmezken, başakların eğildiği topraklardan gelip,
İlk kez denizi görmeksin, ilk kez eğilmeksin aşk karşısında.
Yüreğimin çığlıklarını bastırmaya çalışırken ben,
Can bulmasısın sesimin martı çığlıklarında.
Tek şekerli, demli çayımı karıştırırken ince belli bardakta,
Bir bekar evinin biraz da duman altı olmuş odasında,
Memleketi kurtarmak sevdasısın.
Karanlık aydınlığına kavuşurken bir Neşet Ertaş bozlağında.
Kordon boyu aşksın, ömür boyu aşk;
Allah’a,Vatana,insana, Sevgiliye
Aşksın sen Çanakkale.

Uyanırken güneş üzerinden yeni güne,
Balıkçılarının kısmetime ağ salladığısın.
Memleket türkülerinde erirken içim
“Çanakkale içinde aynalı çarşı”sın.
Canımı ortaya koyup da söylediğim.
On dördüne dönerken ayın şavkısın
Üzerinde bir saten gibi uzanan denizin.
Toprak kokususun yağmur sonrası.
Sen Çanakkale’sin
Sen Son Kalesin, vatan yarası.
Aşksın sen;
Kordon boyu aşk, ömür boyu aşk;
Allaha, vatana, sevgiliye
Aşksın Sen Çanakkale

(Çanakkale,Mart’11)