Aşkportacı Şiiri - Arman Marazyan

Senden haber almayalı Eminönü daha bi kalabalıklaştı.
Her Metrekaresine dört insan düşen semte,
Tramvaylar yetmedi.
Marmaray yapıldı, sürekli bi arıza çıkarıyordu.
Vapurlar ek seferlere başlar oldu.
Metrobüs gelmiş olsa bile
Deva olmazdı tarihi linç edilen semte...
Geçenlerde yine yolum düştü Eminönü'ne.
O kalabalığın içinde,
Siması tanıdık gelen bir adama uzun uzun baktım.
Gözyüzünden akan yaşlara umut doğrayıp yiyordu.
Kimbilir hangi 'biz'in geriye kalanıydı...
Kim olduğunu düşündükçe yaklaştım.
Ona yaklaştıkça çıkardım kim olduğunu.
Bu daha önce aynada da gördüğüm bi adamdı.
Gözlerime inanamadım.
Adını sordum öğrenmedim.
İsmi yoktu, hatta kendi bile ismini hatırlamıyordu.
Düşünen gözlerinden anladım.
Konuşmaktan kaçınıyor, çok güzel susuyordu.
Sanırsın ki kelimeler dilinin kaval kemiği...
Etraftaki esnaflardan öğrendiğim kadarıyla,
O, yalnız lakaplı aşkportacıymış.
Tezgahında aşk satıp, karşılığında cebine acı koyarmış.
Demli çayı ile dudağından eksik etmediği sigarası,
En kadim dostlarıymış...