Aşknâme Şiiri - Adem Gürcan

Öyle derin derin alma nefesini, bak sessizlik rahatsız oluyor.
Ufacık bir çıtırtı, koskoca sessizliği yok ediyor.
Bırak biraz hüküm sürsün, dolsun aramıza sinsice,
Çünkü, ben ancak o varken bakabiliyorum gözlerine.

Kıpırdama ne olur, dur öylece!
Son defa bakıyormuş gibi bakayım sana saatlerce.
Kalbime resmedeyim o övülesi güzelliğini,
Aşkın en göz alıcı renkleriyle hece hece.

Bir anlam arar gibi bakma öyle,
Bırak sence anlamsız olsun ama bak gözlerime.
Mezarımda dahi kaybolmayacak bir tebessüm ol yüzümde,
Her şeyin bitse de o bakışın kalsın dilimde,
Doldur gözlerimi güzelliğinle,
Ağladığım zaman nasiplensin yüzüm, gözüm.

Ne bir zerre şehvet, ne başka bir arzu var içimde,
Bir güle, bir suya bakar gibi bakıyorum yüzüne.
İlk defa efsane aşıklara bu kadar inanıyorum,
Onlar da böyle hissetiler sanıyorum.
Sen benim Aslı’msın Kerem boşa yanmış,
Sen Leylâ’msın Mecnûn kime aldanmış?
Senden âla Şirin mi var Ferhat kime kanmış?