Aşkname Şiiri - Fatih Kuşak

Ufkun kızıl dumanı ile sabahı sineme çektim
Bir gece gelirsin diye seni her an bekledim

Denizleri kaynattım kahve diye yudumladım
Sen aklıma düşende telvesinde seni aradım

Yıldızları dost bahçemde muhabbet için çaldım
Ay ile kavga eyledim güneşe küfürler saydırdım

Annem aklıma düştüğün de bebek gibi ağladım
Onun her yokluğunda çığlıklarımdan ninni yaptım

Her güçsüz düştüğüm de boşlukta babamı aradım
Elim boş döndüğüm de duvarları kan ile boyadım

Bak zaman yine geçiyor sinsi ve sessizce ilerliyor
Küfrettiğim güneş benden uzakta yeniden doğuyor

Sigaram bana inat bu gece daha bir hızlı tükeniyor
Azrail ile dost olmuş bir anlık zevk ile beni kandırıyor

Ayaklarımın tabanı şişik, bedenimi şimdi taşıyamıyor
Senin sıcaklığın olsa Fizan'ı mesafeden dahi saymıyor

Üveys Yemen'in her taşını aşkının gözyaşı ile yıkadı
Benim gibi oturup denizleri umutsuz yere taşırmadı

Sana ait olan ruhuma kendimce işkence ediyorum
Seni düşünmemek için aptalca şeytana uyuyorum

Dağlara baş kaldırıyor, ne hikmettir kafa tutuyorum
Ondan bir parça koparıp tekrar ona doğru fırlatıyorum

Rüzgâra göğüs geriyor ona karşı inatla koşuyorum
Mehter misali iki ileri bir geri anlamasızca yürüyorum

Sabahın soğuk ayazını kendimce esans yapıyorum
Yaz mevsimde esen yel ile aklımı serin tutuyorum

Yunus'a mı inat ettim ne artık düşünmeden yazıyorum
Aklıma estikçe yaprakları senin adın ile karalıyorum

Anlamsızca yazdığım mısralarda her an seni arıyorum
Bazen de bulduğumu sanarak senin adını haykırıyorum

Adımı Siyahii koydular, ruhumu bir tek senin aşkına esir
Noktalar benden uzak, virgüller ise aklım da dahi değil