Aşkmış Birader Şiiri - Engin Özdemir

Her akşam yüreğime yağar
Kasım yağmurları
Taşar sel olur coşar
Lakin boşalmaz
Islatır içimi
Sızlatır dişimi
Sanırım ki kendi kendime
Zatürre olacağım her akşam
Gerçi ben demir gibi
Yokluğunun soğuk duvarlarına
Hasretinin soğuk yatağına alışmış
Zatürre olmamışımda
Akşamları içime sağnak olup yağan
Boşalan kasım yağmuru
Gözyaşlarım mı hasta edecek
Şaşarım birader…şaşarım birader…

Ama her nasılsa
Ne şemsiye elimde
Ne yağmurluğu giymişim üstüme
Nede sığınmışım bir tulda ya
Sanki bir yere koşar gibi
Sanki bir şeye yetişecek gibi
Sanki içimdeki yağmurdan
Kurtulacakmış gibi
Ne hikmetse
Kaçarım birader…kaçarım birader…

Su söndürür ya ateşi
Islatır ya toprağı
Yağdıkça yağmur
Besler ya yaprağı
Anlamadım yağdıkça
Çoğalır içimin ateşi
Kurur kalır damarımda kanım
Kavrulur iç organlarım
Ha bire kor olmuş yanar içim
Gazele döner savrulur o biçim
Ne hikmetse yağdıkça korlanır
Yağdıkça
Harlanır birader…harlanır birader

Çok sonra anladım ki
İçime sağnaklarca boşalan bu yağmur
Ne nisan ne kasım yağmurları
Anladım ki gec olsada
Günden güne beni saran yakan
Benzimi solduran
Saçlarımı aklatan
Bana kendimde gurbet olan
Yanık kokusunda hasrete salan
Bedenimi kavuran
Islaklık sandığım soğukluk sandığım
Düşünmekten usanıpta anlamadığım
Ne hikmetse bir kulp uyduramadığım
Aşkmış birader…aşkmış birader…