Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Evet Talat bey bir insanın kendisini yoktan var edip arza halife kılan yüce yaratıcısına karşı sevgilerin en ulvisini ve en büyüğünü duyması ve onun nazargahı olan kalbinin sultanlığını ondan başkasına vermemesi boynun borcudur ve insanlığının muktezasıdır efendim. Çünkü o bu sevgilerin daha fazlasına da layıktır.
'İNSANIN KALBİ ŞAYET ŞU KAİNAT KADAR GENİŞ OLSA İDİ O KALBİN O RAHMANIN BUNCA İHSANATINA KARŞI SEVGİ VE MİNNETLE DOLMASI İKTİZA EDERDİ!'
Hayırlı muhabbetler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta