Senin gittiğin mevsim ilkbahardı,
Sen giderken yapraklar sarardı,
Saçlarım ağardı,
Gözyaşlarım sel olup aktı.
Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum yokluğunun acısıyla,
Ya bu deli gönlüm bir sen daha bulamazsa,
Ah keşke şu fani dünyada aşk olmasa,
Sevenler acı çekip yanmasa.
Biz seninle bir okyanus gibiydik,
Şimdi ise küçücük bir gölüz,
İçinde bir balıkçı teknesi bile yok,
Bulanık bir gölüz biz seninle artık,
Sonunu bile göremiyorum bu aşkın, bu azabın.
Demir atmışsın yüreğime,
Bırakıp gidemiyorum seni işte,
Ne biçim acı, ne biçim keder
Bekliyorum belki bir gün bu acılar geçer.
Mutluluk belki bir gün beni seçer,
Olur da belki bir gün sevdiğim yar bana döner,
Bir ömür boyu seninleyim der,
İçimdeki acı böylece biter,
Aşkların en güzeli böylece sürüp gider! ...
Kayıt Tarihi : 11.2.2006 11:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!