Aşklardan korkmaya başladım artık

Aşklardan korkmaya başladım artık
Sensel terkedişler yıktı hep beni
Vurdum kadehleri hayalinin tebessümüne
Bırakıp gitmelerinin
Acısını hissettim kalbimin atışlarında
Adını gördüm rakı şişesinin dibinde
Şişecam özenle işlemişti sanki
Sırf bana nispet olsun diye.
Çilingir soframa meze yaptım seni bu akşam
Sigarama ateş.
Çıkan dumana adını işledim
Motif motif,halka halka.
Akıtamadığım gözyaşlarımla
Daha bir içime gömdüm yokluğunu.
Dağlar büyüklüğünde
Sancılar girdi mideme.
Sen şimdi dersin
“Gazdır o gaz”
Değil işte...
Bu seferki;
Sensizlik.
Anlamıyor musun?
Yapamıyorum işte sensiz.
Çekilmiyor dalgalar
Hep eksik kalıyor
Rüzgarın getirdiği kokular.
Yakamozlar şirin gelmiyor artık.
Oysa seninleyken
Nasılda severdim onları.
Sanki sen yansırdın suya.
Ve ben bilemezdim
Sana mı aşığım yoksa onlara mı?
Şimdi de bilemiyorum
Yakamozlardan mı nefret ediyorum
Yoksa kendimden mi?
...
Yoksunluk zor!
Yoksunluk acı!
Sensizlik ölüm!
Sensizlik yavaş...
Sensizlik yavaş yavaş ölüm...
Sensizlik son.
Dönme artık bana,
Çünkü;
Sensizliğe alıştığım gibi
Ölüme de alıştım.
Kal artık oralarda...

12.03.1998-Perşembe
01:15 İbo’nun Ev Çerkezköy