Aşklara Paydos* Şiiri - Musa Menekşe

Bıraktım şiirin el yazısını
Vazgeçtim teline vurmaktan kelimelerin
Attım bir köşeye gençliğimi
Bıktım ayak izimde yürümekten
Kullanılmış eskitilmiş yıpratılmış
Ve yakılmış paçavralar gibi
Sevgilerimi içime gömdüm
Hiç kimse bilmedi… sebebini
Öz annem bile
Kaç gün kaç ay yandım
Bir kor misali söndüm
Bir dal sigara ve gözlerinden başka
Teselli verenim olmadı
Ne ettimse kendime ettim
Bıyıklarımın henüz terlediği yaşta

Kendi kendime hüküm verdim
Karanlık gecelerde
Hatıralarımın peşinde
Sabahlara yürümekten.
Her seferinde başladığım yere döndüm…
Biraz daha yıpranıp çürümekten.
Ger gece üstüme yürümekten
Kurtulamadım yaşamama rağmen

Sonra firar ettim cürmüme
Gülüp geçtim
Islak gözlerime,aşkın yüzümdeki aksine
Yıldızlar ve okyanuslar kadar
Anılarımdan hatıralarımdan kaçtım
Henüz bıyıklarımın yenice terlediği yaşta
Gözlerimi her sabah delice bir hasrete açtım.
Tohum atar gibi ömrümü
Ömrümü kime ne sevgiye saçtım

Aşktan sevgiden yoğurdum
Ben hamurumu
Deli bir tufan oldum
Yüzdürmek için Nuh’un gemisini
Kaç kez ufaladım sabrımla çamurumu
Tepeden tırnağa her çeşit acıyla doldum
Çağırdım bağırdım
Kaç kez yalvardım yakardım
Dize gelip, binmediniz
Henüz bıyıklarımın yenice terlediği yaşta
Hiç bir şey götüremedim sizden
Acılarınızdan başka...
Bir put gibi oturdunuz içime
Ve oradan hiç inmediniz.

Sonraları duruldum kendi tufanımda
Çoğu kez kendi kendimin koluna girdim
Anladım ki geçtiğim her parkurun sonunda
Biraz daha büyüyerek aynalara yenildim…

Şimdi bana kalan hepsi hepsi
Bir çift kalple bir kaç kaos
Hayatla kavgadayım aşka paydos.

20.08.08