saat...02.43
oturmuş aşklanıyorum...
teyelleyip teyelleyip hasreti yüreğime
hayıflanıyorum...
oysa;
geceyi örtünecektim
kapayıp ebabil kirpiklerini
kırık dökük uykuna
kelepir rüyalar çizecektim...
sırası gelmişken divaneliğin
ay ışığına özlediğimi söyleyecektim...
ah cancağızım !
kocaman bir delilik bu
usturupsuz bir ayrılık...
bak;
nevri dönmüş şiirlerin
silik ve istemsiz...
sorsan;
tasasız özgür kuşlar gibi
uçurum başlarında aşk
ve
an meselesi vazgeçmek
kararsız bir dolunay gecesinde...
ama ben
oturmuş aşklanıyorum...
sırra kadem bir yıldız kayıyor sessizce
ahhhh !!!
içimde bir sızı
kanaviçe gibi işliyor sevdanı
inceden de ince...
saat 02.58
mor asası ile bir melek
damıtıp gecenin kızıllığını
değdiriyor tenime...
not...
vakit
dem vakti...
kim erdi muradına ?
kim çıkacak kerevete ?
Nebile Bakıcı
Kayıt Tarihi : 13.5.2020 23:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
uçurum kenarında aşk...tam düşecekken yakalanıyor bir kez daha...
Aşk ise usta bir terzi titizliğinde biçilip güzel bir elbiseye dönüştürülmüş.
Tebrik ederim.
Sevgi ve dostluk
güzellik yoludur
seven kişinin kalbi
çiçeklerle doludur.
Kime niyet, kime kısmet.....
Tebrikler "aşkla yazan" ellere, gönüllere...
TÜM YORUMLAR (6)