Aşkla Yanan Köz Utanır
Ağızdan çıkan her sözün
Sonuçları düşünülsün
Yeri gelir yüz kızarır
Yeri gelir söz utanır
İki dudak arasından
Ansızın dökülü verir
Aklın bağları kopunca
Aşkla yanan köz utanır
Kızgınlık öfkeyle stres
Boğazımda boğuk bir ses
Düşük söz sarfeden herkes
Gün olur insan utanır
Dile kolayca düşüyor
Zamanla pişmanlaşıyor
Akıllarda karışıyor
Dost Şeref im öz utanır
Dost Şeref
Şerafettin MuşKayıt Tarihi : 3.11.2014 05:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)