Aşkla Kavgalı Kadın Şiiri - Mustafa Songur

Aşkla kavgalı kadın...
Yanakları yumusak tontiş.
Gözünden demin yaş inmiş.
Pencere önünde vakti geçmiş.
Bir zamanlar o da sevmiş.
Gözlüğün ucuyla ördü çorapları,
Olmadı ne cocugu ne torunları,
Arayıp sormadı canına yandıgı,
Yine üzdü genclik anıları.
Penceresinde bıkac küçük saksı
Duvarında gencliğinden bir hatırası,
Yanında çok sevdıgı diploması
Kalmadı sevdıgınden bir tane anı.
Pişmanlık kapıdan gitmez,
Bu ömür kolay kolay bitmez,
Anlatsada kimseler bilmez,
Gülsede kalbi farketmez.
Aldı eline oyasını,
Yaptı hayat planını,
Bu oya biter düşer elinden.
Ancak çıkar acılar içinden.
Sandın mı ki yalnızsın yılllardır.
Sandın mı ki üzerin hiç açılmaz kimse gelip örtmez.
Sandın mı ki aldıgın nefesin duyulmaz,
Attıgın adımı sayan bastığın yeri seven var.
İki insan ayrılır acı ikiye katlanır.
İki insan ayrılır kalpte ateş yakılır.
İki insan ayrılır bir dünya yıkılır.