Aşkla dolmak Şiiri - Adem Armağan

Rabbim dener her kulunu,sabredelim başka çare yok,
Bazen gelir musibetler,saplanır yüreğe ok,
Korkuyla,açlık,fakirlik,midemiz bazen de tok,
O sevgilinin aşkıyla,solduğumu gören yok.

Hasta idim yarim gelmen,yanımda niçin yoksun,
Sensiz asla yemek yemem,ama sevgilim sen toksun,
Çağırsam eve gelmezsin,kalbime sanki oksun,
Ferhat misali dağları,deldiğimi gören yok.

Kul Armağan, sevgiliye vasıl olmadan ölmek,
Onun sevdasıyla gece,gündüz eriyip solmak,
Sabret gönül, korku,ümit güzeldir aşkla dolmak,
Gerçek aşıklar vazgeçmez,yıldığımı gören yok.