Aşkınla Yalnız Başımayım

Ağıtlar yakmayacağım artık,
Ne sana,ne yaptıklarına;
Umurumda değilsin,bilesin,
Sensiz de yaşanılırmış,öğrendim,
Senin aşkın yüreğimde,
İşte tam şuracıkta ya,
Onu kimse alamaz elimden,
Yüreğim sevdanla dolu olarak,
Senin aşkınla,sensiz yaşayacağım,
Buda bana yetecek anladım güzelim.

İlk günden bana yazdıklarını,
Ve benim sana yazdıklarımı,
Hani o İzmir’deki net cafeden,
Sana,taaa Moskovalara gönderdiğim,
Üzerinde öpücüklerim olan,
Aşk dolu,kırmızı güllerimi,
Geri de istemiyorum,artık,
Senden gelen,koca adam yazılı,
Tüm yazılarını,ve
Benim yazdıklarımı,
Yok ettim,haberin olsun.

Ve şimdi sensizliğin bahçesinde,
Aşkımla,sevdamla başbaşayım,
Güllerimle,karanfillerimle,
Mor menekşelerimle sevişeceğim,
Sensiz,senin aşkınla doyasıya.

Yazılı bir tek anımız yok artık,
Şiirlerimden,birde senin,
Yazdıklarından başka,
Onlarda bizim değiller artık,
Şiir sevenlerin oldu onlar,
Herkese sunduk,antolojideki,
Herkesin ortak duygusu oldular.
Hatta günlük gazetelerde,
Bir bir yazılmaya başlandı,

Bende sana dair,hiçbir şey,
Yazdığın tek bir satır kalmadı,
Tek bir harf bile bırakmadım,
Sende ki,aşk mektuplarımı,
Yaşlanınca göstermek için,
İstersen,sar ve bohçala,
Çeyiz sandığında sakla.