Aşkınla Vurdun Beni Şiiri - Ramazan Pamuk

Aşkınla vurdun beni ansızın ve gafilce
Ne kanım aktı yere,ne de kanadı yaram
Derinlerde bir yerde biliyorum yaram içerde
Kanı damla damla düştü yüreğime

Ne kaldırdın beni yerden, ne de bir damla su
Kerbela’ya düşmüşüm çöllerde mecnun gibi
Sende silahların en büyüğü,benim ellerim bom boş
Vicdanın var mı senin, yok mu Allah korkusu

Ardına bakmadan gidiverdin cemreyle
Düştün suya,havaya ve de kara toprağa
Bıraktın beni bir kara kışla dağlarım karlı
Ağaçlarım kurudu döndüm gazel yaprağa

Bir sam yeli gibisin eserken yakıp yıkan
Savruldum boşluğunda serserice oradan oraya
Başımı taşlara vurdum ezildi taşlar bile
Gözlerin ah o bakışların ok gibi yüreğime saplanan

Git,ama giderken bana bırak kalbimde kalan kızı
Sen benim bitmez ağrım,yüreğimde tek sızı