Aşkınla Şiiri - İbrahim Halil Demir

Aşkınla can çekişirken seyretme beni!
Seyret beni sevdan için cenk ederken!
Temaşa ederse seven sevdiğini,
Umurunda olmaz son nefesini verirken.

Aşkınla gönül dağlarını sabırla tırmanırken,
Yorulmam yeter ki azığımı sen getir.
Aşkın sancağını sevda dağlarına dikerken,
Çok iştahlıca yerim yeter ki aşımı sen pişir.

Aşkınla sevda mektuplarını yazarken,
Kalemimin mürekkebini sen doldur.
Seni düşündükçe yaralarım şifa bulurken,
Coşkun akar gönül pınarlarım sel olur.

Aşkınla mehtaplı gecelerde dertleşirken,
Tavşan kanı misali çayları sen demle.
Balta girmemiş ormanlarda el ele dolaşırken,
Adımı yaz çınar ağaçlarına sabit kalemle.

Aşkınla en yanık türküleri şevkle söylerken,
Çarpsın aksi sedam gönlün yalçın kayalıklarına.
Yaşadıklarımı gönül günlüğüme yazarken,
Sende muhabbet tohumlarını ek sevgi tarlalarına.

Aşkınla gönül mektebinde tahsil yaparken,
Öğretmenim ol en manidar dersleri sen anlat!
Sevdalıların mezuniyet belgeleri dağıtılırken,
Gözlerime bakarak benimkini sen ver ve beni ağlat!
06/02/2008