Aşkının Mühendisiyim Şiiri - Hayrettin T ...

düşünüşlerin nadaslarında yeşeren yalnızlığın gülüsün
yazgının kırmızısı gibi kokunla kaldın ömrümde
rotası senli güncelerin içrelerinde kalan bakiyim
kalan kubbemin isimsiz nakışında adına aliyim
mesken tutmuş bülbüllerin şavkıyım
aşkına kaniyim,gelişine saniyim
bende kalışını düşler… bende gidişini işler ruhun matematiği
aşkın mühendisiyim gönüle düşürdüğümüz özlemler hesabıyla

son özlemle bölüştüğümüz havanın oksijenisin
şimdi sorgusuz uzakların dilinde ışıkların yansır
karanlık içinde berrak bir denizin perisisin
sular üstüne aşk, aşk üstüne sular yüzdüren aşk yüzün var
yüreği avutan gelişlerin magma ağzısın
dilimi yakıyor sözcüklerin
gönlümü kavuruyor senden y’ananlar
içimdeki çocuğun ateşiyle yanan kavın ş’anısın
sevginin derslerini öğreten tutkunun kumru eğitmenisin
eteğin ile etiğin arasında kalmış buluşmanın bulmacasıyım
çözülmemiş kareleri tümlüyor erkek aklım
gel desen , desenlerimin dili çözülecek

çelişkili kutupların pengueni gibi durma durmazlarımda
kuzeyimi sana getirdim güneyin sıcaktır diye
sevdamızın krokisini çizdim sol yanın soluma değinik
kazanılmış bütün özlemlerin atlasında rengin yüreğime giyinik
çıplak bir kalakalış gibiyiz
sarıldıkça örtünüyor sevdamız

aşkın kendine döndüğü dünyalık eksendeyiz
hazdan şarkılar söylenir ,beni demlerine zaman kılar aşk
sevmenin tam ortasında , gelmenin tan vakti ağarır
yarın sana yarin diye yaşadım durdum bilesin

sensizliğin tülünü çeker sessiz harfler
sesli harflerle bağırdım bağrının dibinde
seni seviyorumdan da çok seviyorum
yüreğindeki kelepçeleri açacak cümlelerimi görünce
kumruluk kursuna çağırdın
ders verdin derslere aşk olsun diye

alacakaranlık kendine hafiye aramaz oldu sen bakınca
aşk gizlemez aydınlığını
yakamozları istemez gözlerin aşka güneşken
aşk bekletmez gelişi
ışıktan da sen de benden de hızlı
şimdi gelişini uykularından uyandırıp uyanma zamanı
şimdi yanımda oluşunu kutlayıp sarılmalara umman olma zamanı